بیریو یعنی بریان

قراره هر روز به عنوان صبحانه برای خواهرم "آرد بیریو" (آخرش بر وزن آخر رونالدینیو) بپزم. یه چیزی تو مایه‌های حلوای شل و آبکیه. از اونجایی که تا حالا حلواهای من نود و نه درصد مواقع خراب و صددرصد مواقع کم‌رنگ در اومدن، این بار با خودم گفتم حواست باشه بذار آرد قشنگ قهوه‌ای بشه، بعد آب اضافه کن. حواست باشه، حواست باشه. حواسمم بود ها، ولی بازم کرم‌رنگ شد :| می‌دونستم که خواهر همچو چیزی را نخواهد خورد. فلذا تصمیم گرفتم توش پودر کاکائو بریزم. دیدم پودر کاکائو ندارن، منم یه تکه شکلات تخته‌ای انداختم قشنگ رنگ آرد بیریوی مامان شد :) به خودم افتخار می‌کنم که تو بار اولی که آرد بیریو درست کردم، تونستم طعم و رنگ و قوام شبیه نمونه‌ی مامان‌پز رو دربیارم