آرتمیسِ حلاج

بعضی وقتام دلت می‌خواد صفحه‌ی مدیریتت خالی باشه، باکس‌هات خالی باشه، ذهنت خالی باشه :)

تا جایی که می‌تونی صفحاتت رو سفید می‌کنی، یه قلم دفتر برمیداری، یه چایی میریزی، به پشتی لم میدی، پاتو رو پات میندازی، به پنجره و اشباح پشتش که مثل مرد عنکبوتی رو داربست حرکت میکنن نگاه میکنی و لبخند میزنی :)

الحمدلله الذی جعلنی من الاونایی که یه اپسیلون کینه نمیتونن تو قلبشون نگه دارن، ولی سالی یک بار حسودی میکنن! امان از اون یک بار! ولی بازم شکر. بجنگیم ببینیم چند مرده حلاجیم ;)

قلبتون سرشار از شادی‌های حقیقی؛ یا علی مدد!✋