کتاب

نامیرا رو خیلی وقته تموم کردم ولی هیچی به ذهنم نمیاد که بنویسم. مختصری که میگم نظر شخصیمه و صددرصد ناقص و احتمالا اشتباه. همین الان میگم اگه کسی قصد خوندنش رو داره اینا رو نخونه. چون خوندن کتاب با پیش‌داوری لطفی نداره. در کل اگه نظر منو بخواید کتاب متوسطی بود، در مجموع از صد بهش چهل و پنج تا پنجاه و پنج میدم. (این یعنی ارزش خوندن داره از نظر من)


اول اینکه یه سوالی رو مدام تو کتاب تکرار می‌کرد که در واقع یه شبهه بود. آخر هم کامل و دقیق بهش جواب نداد. حالا من که نمیخوام با خوندن این کتاب بفهمم امام حسین (ع) به حق بوده یا نه، ولی اگه کسی با یه همچین سوالی این کتاب رو بخونه فکر نمی‌کنم قانع بشه. اصولا جواب دادن به شبهات کار هر کسی نیست. به قلم کشیدنش هم.

نکته‌ی دیگه اینکه من می‌دونم کوفی‌ها ناگهان جبهه‌شون رو عوض کردن و تاریخ هم می‌دونه و کسی نمی‌تونه این رو انکار کنه. اما تو کتاب دلایل این تغییر وضعیت رو خیلی باز نکرده و سریع از روش رد شده. یا شاید هم به نظر من سریع بوده. منظورم اینه که بقیه‌ی قسمت‌های کتاب همه‌اش داره از حرف‌ها و حالات درونی افراد صحبت می‌کنه، به این قسمت که می‌رسه از ظاهر قضیه حرف میزنه و حدیث نفس کاراکترها خیلی بهش پرداخته نمیشه. برای من خیلی جالب‌تر بود اگه میومد میگفت که اونا به طمع چه چیزهایی یا از ترس چه چیزهایی این کار رو کردن. یا اینکه آیا جهلشون باعث این کار شده یا همون طمع و ترس و...

و آخریش هم اینکه فضای داستان خیلی محدوده. من دوست داشتم داستان حداقل نحوه‌ی پیوستن چندین نفر از اصحاب امام به سپاهشون رو تعریف کنه. برام جالب بود اگه می‌خوندم راجع به قصه‌های مختلف افراد مختلف سپاه امام. ولی خوب قصه فقط شامل یک نفر می‌شد.

بنظرم اومد نویسنده سعی داره بی‌طرفانه قضیه رو نگاه کنه. حالا چقد موفق بود رو خیلی نفهمیدم، چون خودم بی‌طرفانه نخوندم! ولی اینکه سعی داشت سوال (شبهه) ایجاد کنه بنظرم یه جور جسارت نویسنده رو می‌رسونه و به این معنیه که از جواب دادن نمی‌ترسه و مطمئنه جواب خوبی براش وجود داره. حتی اگه نتونه خواننده رو قانع کنه، این چیزی از ارزشش کم نمی‌کنه. چون خواننده اگه خواننده باشه به یه کتاب رمان بسنده نمیکنه و دنبال سوالی که ایجاد شده میره.


خلاصه که بخونیدش به ما هم بگید نظر شما چی بوده :)


امروز این دلبرا رو خریدم. عاشق طرح جلدشون شدم. اگه به جای کله‌ی احمد محمود مرحوم چیز دیگه‌ای میذاشتن یا کلا هیچی نمیذاشتن شاید حتی قشنگ‌تر هم میشد. سی صفحه خوندم و تا اینجا بد گرفتتم!

این گیاهان زیبا به نیابت از "انجیر معابد" حضور به هم رسوندن ;) یکیش مال منه یکیش مال هدهد :)

"درخت انجیر معابد" دو جلدیه.