ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست!

برآیند حرفایی که هفته‌ی گذشته از آدمای مختلف شنیدم این بود که من یه آدم سرسخت و مقاوم نسبت به تغییر، مرموز با ذهنی پر از اطلاعاتی که به بیرون درز نمی‌کنن، پیچیده، بسیار ایده‌آلیست، شدیدا درونگرا و جزء آدم‌های تیپ A هستم که ریسک بیماری‌های قلبی عروقی دَرِشون بالاست!

باید اعتراف کنم احساس ناتوانی و شکست می‌کنم، چون هیچ‌کدوم از آدمای بالا من نیستم بجز آخری! اینکه من نتونستم جلوی بقیه خودم باشم یه جور بدبختیه. من معمولا حضور بقیه رو تو زندگیم اونقدری جدی نمی‌گیرم که بخوام حرف‌های واقعی باهاشون بزنم و مطمئنم یکی دو ساعت دیگه با خودم میگم چه اهمیتی داره بقیه چه فکری می‌کنن؟

گریه‌ی بی‌اختیار و بی‌علت از نشانه‌های افسردگیه؟ با علت شروع شد، بی علت ادامه پیدا کرد. دیروز میرزا اولنگ، امروز صبح حججی، عصر هم الکی الکی، رسما خل شدم!